Բոլորիս հետ էլ պատահել է հաստատ երբ պարզապես ֆեսյբուքի էջն ես թարմացնում մի քանի ժամ անընդմեջ՝ չհասկանալով,որ ժամանակդ անտեղի վատնում ես բայց էտ թարմացման մեջ հնարավորա նենց ծրագիր կամ առաջարկ գտնես,որ փոխի կյանքդ:
🤭 Հենդ այդպես էլ եղավ ու ես 3 օրում իմացա, որ գնում եմ Լեհաստան երոտասարդների փոխանակման ծրագրով: 🤩
Սա այն երկար սպասված փոփոխությունն ու արկածներն էին, որ ես սպասում էի: Մենք 10 օր անցկացրեցինք Լեհաստանում ու մասնակցեցինք F2F ծրագրին, որի թեման Ինտերնետն էր ու նրա ազդեցությունը:👩💻👩💻Մենք այդ 6 օրը անցկացրեցինք աշխարհից կտրված մի հանգիստ անտառամեջ վայրում, ինչը առաջնային նախադրյալներից էր, որ ես սիրեցի ծրագիրը: 
🏞
Սկսած առաջին օրվանից մենք գրեթե ազատ ժամանակ չունեինք: Մեր առօրյան լցված էր հավես քննարկումներով, բանավեճերով , խաղերով ու մշակութային երեկոներով:
🤹♀
Իսկապես մեծ պատիվ էր ներկայացնել Հայաստանը ու հաճելի էր ծանոթանալ տարբեր երկրների ներկայացուցիչների հետ հասկանալով ազգերի նմանություններն ու դրա հետ մեկտեղ տարբդրությունները։ Ամեն օրը հիշարժան էր ու միշտ կմնա թե մեր հիշողության մեջ թե մեր սրտի մի փոքր անկյունում: Բայց սա իմ առաջին փորձն էր ու վստահեմ ,որ դեռ շատ փոխանակումների կմասնակցեմ ու կհանդիպեմ իմ իտալացի ու վրացի ընկերներին
Milena Safaryan
Առաջին օրն էր, հավաքվել էին տարբեր երկրի մասնակիցները, սաղ կխոսային իրենց լեզվով, ինչ որ անհասկանալի բառերով ու առաջինը, որ անցավ իմ մտքով, էն էր, որ մենք իրար էս ընթացքում չենք հասկանա։
Բայց ամեն ինչ 180 աստիճան փոխվեց ու ամեն ինչ կերթար իմ պատկերացրածից ավելի լավ։
Սեմինարմերը, քաղաքից քաղաք տեղափոխվելը էնքան էներգիայով լիքն էին, որ հոգնած հազիվ կերթայինք քնելու, բայց մեր գիշերվա party-ները էդ էլ չէին թողնա ։
Նախքան ամեն ինչ սկսելը մենք բոլորով որոշեցինք մեր մեկ շաբաթվա «կանոնները», որոնք պահեցինք ողջ ընթացքում։
Ծրագրի ընթացքում սովորեցինք մասնակից երկրների ժեստերը, որոնք հաճախ օգտագործում էինք օրվա ըմթացքում։
Մեր 4րդ օրը «ամենահամեղ» օրերից մեկն էր։ Սաղ իրանց ձեռներով կսարքեին իրենց ազգային ուտեստը, իսկ մենք պատրաստեցինք մեր «Գաթա»-ն ու որպես ավանդույթ գաթայի մեջ դրած էր մետաղադրամ, որը «շահեց» մեր իտալացի Լուկան
Իսկ այս ողջ ընթացքում մեր հետ հավասար մասնակցում էին մեր տարբեր երկրներից եկած կամավորները, ովքեր մեզ օգնում և ուղղություն էին ցույց տալիս առաջադրանքները էնելուց։
Էս օրերի ընթացքում ունեցանք նաև հանդիպում Bysrtzyca-յի ոստիկաններից մեկի հետ, ով մեզ (փորձում էր) սովորեցնել, թե ինչպես կարելի է պաշտպանվել կիբեռհարձակումից, խուսափել ինտերնետի բացասական կողմերից։
Ամեն ինչ շատ լավ էր, բայց ամենից շատ ինձ դուր էր եկել Կլոձկայի աշակերտների հետ հանդիպումը։ ճիշտ է մենք իրար դժվար էինք հասկանում, բայց ամեն կերպ փորձում էինք հասկացնել իրենց մեր էնտեղ գնալու նպատակը։
Իդեպ լեհերի սուպն էլ շատ համով է, չբողոքվիք էլ 
Mariam Hovhannisyan
Several hours are left…. the Project is ending soon, but we haven’t got enough of this awfully amazing experience. Everything started with the bday at the airport in Armenia, which had its continuation in different parts of Poland. In fact, every day is a birthday here. We have done many exciting staff here in Poland. Youngsters from different countries have gathered in a small village in Poland for a certain aim. It is the very thing that connects and at the same time distances people from each other: SOCIAL NETWORKS. The topic itself gathered and interested people from different cultures and so we are here, having discussed the pros and cons of Social Networks, how they work, how we should treat them. We all seem to know how to use Social Networks, but in fact, we all only know 10% of it. Here comes the most interesting and at the same time the most dangerous part. It seemed to be one of those ordinary mornings when we wake up, have breakfast and do some activities together, this time it was different in the way that none of us could even guess. We had the unique opportunity to meet a local policeman and discuss with him the topic of Social Media, he was delivered a very informative and useful presentation about what the consequences of using too much Social Media can be, and about Social Media generally. It was very useful to deepen into the dark sides of what we can probably get from Social Networks and be aware of its possible consequences. If I were to pick a part that was the most challenging one of the Program it would be the challenge to put in practice the knowledge gained during the days, we had to moderate 2 groups in different schools where we had the opportunity to interact with different students according to the topic of the Youth Exchange. Of course, dealing with children and moderating them was not a piece of cake but facing the task with responsibility and having the purpose of making the future of the coming generations even brighter helped us achieve success. The most important thing we have gained due to the Project was about how WE treat the problem, how we see it and what kind of steps we take to achieve favorable outcomes. Taking into consideration all the useful activities we were a part of, I want to conclude by advising the people out there to treat positively to every problem that crosses our way, not to concentrate too much on the dark side because just like a coin, every problem has two sides. To know that we have changed one’s life or thoughts by our participation in the Campaign is probably the best motivation for us. Thank you to the people who have organized the Project “Face2Face” due to which we had the opportunity to gain new friends and spend time together for one main goal: for the FUTURE of our generation and the ones to come.
